smierc

[Nina2]

To, co tu piszę, to jak zwykle moje własne prywatne opinie.

“Najlepsi na ołtarzach, ogon w wariatkowie”, my gdzieś w środku.
Nie widzę różnicy między mistyką a schizofrenia? Nie, jest, ale jest też i płynne przejście i każdy konkretny wypadek mieści się gdzieś pomiędzy. Nawet błogosławionego ojca Jacka (... odszukać, Kraków?) wzięto za schizofrenika.

“Schizofrenia to PRZEJSCIOWY błąd w rozwoju duchowym. Do usunięcia. A wtedy miną też objawy schizofrenii.” – też ja.

O co tam chodzi w “schizofrenii”? Dlaczego my szczęśliwi i wolni a oni, choć nic im nie dolega w ciele, twierdzą, że cierpią piekielne męki?

Rożne wizje, halucynacje, słyszenie głosów - też mogę mieć, nawet każdej nocy jak śpię. A jak zaćpam, to nawet jeszcze lepiej. Ale ja z tego powodu do psychiatry nie lecę. Więc to nie to.
Niby w schizofrenii te wizje w stanie jawy i na trzeźwo. Ale wiem jak działa mózg i ta granica między jawą a snem nieszczelna. LSD potrafi ją znieść na kilka godzin i jest się na raz tu i tam. A wystarczy zarwana noc i już w jawę wdzierają się króciutkie sny. Pamiętam, raz zabalowałam i rano na wykładzie zasypiałam na siedząco. Zamknęłam oczy – i nagle skoczyła na mnie cętkowana drapieżna pantera. A gdy się poderwałam, przerażona – to profesor właśnie kończył zdanie. Każdy też słyszał że można zasnąć w nocy za kierownicą.

Więc problem nie w samych wizjach czy głosach ale w ich jakości. Z przyjemną halucynacją nikt przecież nie leci do psychiatry. Nawet jeśli ma się “a bad trip” po jakimś drogu, to też wiadomo że sam przejdzie za parę godzin. I więcej się tego środka nie ruszy, LOL. Zresztą, ciekawa sprawa, z psychodelikami tak jest, że każdy w góry wie czy wolno mu go skosztować czy lepiej nie. Bo nie każdy gotowy na spotkanie z własną podświadomością. Zawsze to trochę taki Sąd Ostateczny.

Pozostaje ta czwarta część, co ma “a bad trip”, ale na trzeźwo. Nagle (czy płynnie, nie wiem) znajduje się wewnątrz własnej halucynacji, i to strasznej. (A logiczne myślenie chyba przytłumione jak w snach.) Więc jasne że panikują, nie wiedzą co jest grane i szukają pomocy. U psychiatry. Spodziewają się wytłumaczenia, rozwikłania znaczeń, może psychoanalizy... Ale psychiatra na rogu nie Jung a oni też nie z bogatej burżuazji. Dostaną receptę na silne ogłupiacze a jeśli, zdenerwowani, zachowają się agresywnie, to i pobyt w wariatkowie, co też w niczym nie przypomina luksusowego sanatorium z “Czarodziejskiej Góry”.

Tyle wiedziałam dotychczas. Ale po ostatnich wizytach na pokojach #schizofrenii na Onecie (są 3) zaczęłam myśleć dalej. Tam jest paranoja. Strach. Oni się swoich wizji boją. (Czy całego świata się boją?)
Kilka lat temu wpadłam na forum schizofrenia.info (przed zhackerowaniem, potem wszystkie posty poleciały). Przetestowano mnie tam i stwierdzono, że ja mam “anty-schizofrenię” tzn mniej więcej ich rozumiem, ale ich straszne depresje nigdy mnie nie dopadną. Uodporniona jestem. Chciano mnie też wykopać za brak współczucia i twardość, ale IMHO prawdziwe współczucie to szukać jak pomóc a nie “ti ti ti moje biedactwo” i pogłaskać po główce.

(Czy może również? – przemyśleć. Często ludzie oprócz akcji robota chcą jeszcze wyrazów osobistej sympatii, choćby parę słów. I – dotknięcia. Ciała czy ręki, przytulenia. A ja “tak mam”, i cube też, omówić z nim, że kontaktu fizycznego wprost nie znosimy. Co rzadkie. W ankiecie na forum Przebudzenie “tak miało” jakieś 3%. )

W każdym razie w medycynie ciała też bywa pielęgniarka, co przyklei plasterek i bywa chirurg, co wybebeszy dość brutalnie. Co jest w medycynie duszy? Też różne metody, czasem bolesne. Do “usuwania złudzeń” czy “ścierania ego”.

Pamiętam, na forum schizofrenii był m.in. nick JaBaal, lekarz, psychiatra, co właśnie się zajmował schizofrenią. Naprawdę życzliwy, pełen dobrych chęci. Pytał, rozmawiał, dopytywał się i za Chiny nie mógł zrozumieć, o co chodzi w tej schizofrenii. Dlaczego (twierdzą, że) tak piekielnie cierpią. To już ja rozumiałam ich lepiej, jakby z własnych doświadczeń.
Otóż ten nick JaBaal, śmiano się, że ma “anty-paranoję”. Nigdy nawet nie pomyśli, że ktoś mógłby świadomie działać przeciw niemu czy choćby mu źle życzyć. A tymczasem w paranoi towarzyszącej schizofrenii żyje się we wrogim świecie, gdzie “wszyscy są przeciwko mnie”. Więc strach.

Mi te opisy cierpienia schizofreników (a było paru z prawdziwym talentem literackim) przypominały opisy “nocy duszy” mistyków, przed wyższymi stanami umysłu, które dopiero nastąpią. Wyraźnie chodziło o to samo “trzecie cierpienie” buddyjskie, egzystencjalne. W każdym razie skala emocji jest w schizofrenii naprawdę ogromna. Naprawdę są w piekle zanim się w niebie znajdą. (Więc najprościej – stłumić neuroleptykami nadmierne przerażające emocje.)

Lecz jak – leczyć tzn. pomagać, a jeszcze lepiej – zapobiegać?
Schizofrenia to jednak “choroba królewska” (jak sami mówią na czacie bonusa.). Choroba duszy a nie tylko psychiki.
Na forum zauważyłam, że wiadomości nt religii (ogólnie: życia duchowego) schizofreników są żadne lub tylko zewnętrzne. Albo się nigdy nie zetknęli (laicyzacja społeczeństwa) albo odrzucili, zniesmaczeni tym pierwszym przybliżeniem dla dzieci. (Za to zaakceptują nauki o umyśle na poziomie uniwersyteckim, LOL). W każdym razie nie praktykowali żadnej religii nigdy. Nie znają żadnych metod utrzymywania umysłu w jasności i spokoju! Nie wiedzą, jak sobie radzić z wyrzutami sumienia! A boją się właśnie tego! I nawet nie potrafią tego nazwać!

Dr Jean-Pierre Schnetzler, psychiatra, widząc, jak ludzie i jego pacjenci cierpią, zakupił 2 tereny w górach i ofiarował je mnichom tybetańskim: niech założą ośrodki i uczą ludzi Dharmy czyli jak prawidłowo myśleć i prawidłowo żyć. I mamy Karma-Ling pod Chambery i Karma Migyur Ling za Grenoble, gdzie wielu znajdzie oświecenie. Wielka zasługa naszego “hodowcy lam”.
Dawno przeczuwałam, że cierpienie w schizofrenii jest tym egzystencjalnym “trzecim cierpieniem” buddyjskim. (Odpowiednik w chrześcijaństwie to byłby “skutki grzechu pierworodnego” tj odłączenie od bezpośredniego doświadczania Boga.) U zwykłych ludzi przejawia się tylko lekkim stłumionym niepokojem, żeśmy o czymś najważniejszym zapomnieli, że wszystkie nasze działania nie dają nam szcześcia jakiegośmy się spodziewali a tylko chwilowe zadowolenie. Tymczasem u przyszłych mistyków (gdy już różne ascetyczne ćwiczenia wykonywane i skorupa ego starta ) to cierpienie staje się wprost przerażające. “Piekło – to brak Boga.” Przyszli mistycy i aktualni schizofrenicy są w piekle. Różnica, że schizofrenicy nie mają pojęcia, co się z nimi dzieje, a zakonnicy wiedzą, po co do klasztoru przyszli i już ślubowali posłuszeństwo i otrzymali różne instrukcje...

No i jak na to pomóc? Już im z centrum świadomości wybija, a tu dusze brudne, oczyszczeń nie robili, informacji religijnej (bo tam są zalecenia właśnie na takie wypadki) żadnej...
Są nawet ostrzeżenia, była w Ewangeliach przypowieść o tych, co zaproszeni na ucztę nie mieli godowej szaty. A i KK grozi piekłem tym, co do Stołu Pańskiego przystępują niegodnie... Informacja symboliczna, więc rozumiemy dopiero po fakcie. Musztarda po obiedzie.

Kiedyś mi Rysio (po AA) powiedział, że alhokolik pije ze wstydu z samego siebie. Chyba prawda, nie wiem.
Długo nie wiedziałam, skąd ta paranoja. Dopiero jak kulek parsknął na czacie „ja się niczego nie boję!“ uderzyło mnie, że ja tak samo kiedyś palnełam na mondo mistrzowi Zen: „No danger for me in all the Universe!“ A było to na mondo, gdy odpowiedź ma być natychmiastowa, bez cenzury intelektu. Ale nie bać się niczego – to rzadkie.
A ci z paranoją , i jeszcze z poczuciem ze cały świat ich obserwuje (i chyba źle życzy) – się boją! To tego nie rozumiałam. (No, bo sama się nie boję.)
A że emocje, gdy skorupka ego pęknięta, są olbrzymie, wprost jak wybuch wulkanu gdy skorupa ziemska pęka - do opisu nadają się tematy mitologiczne.
Tak bali się pierwsi rodzice w raju po upadku. Chowali się przed Panem zamiast wyjść śmiało i radością na spotkanie. Wiedzieli, że nie są w porządku.

Poczucie winy.
Jak zwał tak zwał, nie wiem czy to było oświecenie czy “wejście w strumień” czy kensho, ale doświadczenie, które każdemu z nas już się zdarzyło, znosi nam nie tylko strach przed śmiercią (to każdy zaraz zauważy) ale i poczucie winy. W Bogu grzechu nie ma, w unii (czy komunii z Bogiem) też nie. Dla nas szczęście, a innych odrzuciło w (przejściowe) piekło.
Różnica w oczyszczeniach? Nie wiem.
To poczucie winy dosala najbardziej, gdy się jest już w pobliżu Boga. Sw Teresa z Avila pisała, że w Bozym świetle najmniejszy pyłek na diamencie duszy rzuca ogromny cień.
To dlatego “polerujemy zwierciadło” i splacamy długi nieraz z poprzednich żyć, i uważamy, żeby nie zepsuć sobie karmy. “Sila”-moralność wychodzi nam automatycznie.

A ci ze schizofrenią, nasz nieszczęśliwy ogon? Którzy już byli blisko i coś im nie wyszło?
“Przy pomocy upaya (właściwych metod) można sobie urządzić wygodny kącik nawet w piekle” – przysłowie tybetańskie. Przy pomocy właściwej info (choćby nyndro – wstępne oczyszczenia buddyjskie) – można szybciej wyjść z piekła...

A boddhisattva mówi: “Cóż mi po raju, kiedy inni cierpią? “

[Reklama]

[Nina2]

Czy polemiki nie bedzie?

[Nina2]

Uzupełnienie:
Poczucie winy: A jeżeli tam taki niski poziom etyczny czy duchowy (poziom 1° w moim teście), że zamiast zarzucać coś sobie – obwinają cały świat (tj własne najbliższe środowisko) że nie spełnia ich oczekiwań, że ich nie niańczy jak rozkapryszone niemowlę? Chyba nie, taki zamiast schizofrenii ma najwyżej psychopatię.
Lecz chyba mają nadal to dziecinne egocentryczne podejście i nie umieją spojrzeć na siebie z boku oczami innych ? ( Holony Wilbera.) To po części tłumaczyłoby konflikty schizofreników z ich środowiskiem.

[Nina2]

Ok, skoro tu nic , to posta wkleilam na http://schizofrenia.evot.org/viewforum.php?f=30 . Ciekawsze fragmenty dyskusji wylowie tu.

[11ksiezyc]

shizofrenia to zawsze jest blad; nie mozna tego nazwac optymalna droga w zyciu, nawet jesli jest to najbardziej optymalna droga ucieczki
ostatnio mam taki poglad:

'no fear, no pity, no hatred' - ta zasada wyznacza 3 glowne obszary bledow
zwykle cos jest nieprawidlowego tu
nalezy wystrzegac sie: leku (leku przed lekiem - strachu), litosci (uzalania sie nad soba i innymi), nienawisci ((samo)nienawisci, krytyki; nic nie jest gorsze niz jest, a skoro jest, to dobrze, ze jest i czemus moze (po)sluzyc)

w Chinach depresje i problemy psychiczne leczy sie dodatkowa dawka pracy
samodyscyplina pomaga pokonywac trudnosci niezaleznie od ich zrodla

od siebie dodam, ze pomocne jest tez postrzeganie siebie jako czesci swiata
tak samo jak doswiadczamy swiata zewnetrznego i jak niektorzy doswiadczaja tez boga, tak samo doswiadczamy tez siebie - swoj swiat doznan, przezyc, doswiadczen, mysli, snow i wspomnien
badzmy honorowym gosciem tego swiata i wyrozumialym dobrym wladca
przypomnijmy sobie to; nauczmy sie cierpliwie obserwowac siebie

to co czyni nas indywidualnymi jest zaledwie ziarenkiem swiadomosci w nas
wszystko jest w jakis sposob nabyte
wszystko moze znalezc sobie jakies miejsce w nas

zmieniajmy stopniowo co chcemy, akceptujmy czego nie mozemy zmienic
obserwujmy siebie i swiat jako nierozdzielny od siebie
gdy zamkniesz oczy nie wiesz, czy swiat wciaz trwa i czy nie zaniknal na ten czas
blogoslaw wiec oczy jako brame do swiata; nie ma nic, co mogloby sie obyc bez ciebie, a wiec masz jakas wladze nad wszystkim czego jestes w stanie doswiadczyc

wszystkiego doswiadczamy poprzez siebie, wiec jesli cos jest dla nas skrajne, to dlatego, ze spodziewalismy sie czegos innego - to znaczy, ze nie rozumiemy wlasciwie rzeczywistosci
bzdura jest wiec obwiniac swiat za nasza ignorancje

niewlasciwe sa proby okopywania sie w jakichs swoich wymyslonych granicach
tylko przez uzywanie siebie wzgledem swiata mozna sie czegos dowiedziec o swoich granicach
JA w spoczynku nie istnieje (jest czysta nieskalana swiadomoscia)
wszelkie ja jakie uzywamy to nasza swiadomosc zaprzegnieta w nasze poglady i oczekiwania
proba wmawiania sobie kim sie jest, albo desperackie szukanie odpowiedzi na takie pytanie nigdy nie da nam bezwzglednej odpowiedzi i nigdy nie przyniesie nam zadnej rownowagi
ta wynika z otwartosci na to co przychodzi, a nie z wyzbycia sie watpliwosci
z rozwiniecia elastycznosci, a nie kruchego skostnienia

idac dalej: gdy slyszymy jakies glosy to tylko dlatego, ze jakies idee ubraly sie w slowa, ktore potrafimy rozumiec, ktore maja dla nas jakis sens
nie mozna wiec uznac ich za rozdzielne wzgledem nas
na jakims etapie bralismy udzial w powolywaniu ich do zycia
sa wyrazem lekow, nietrafionych oczekiwan, trudnych do stlumienia napiec; sa wyrazem niezrozumienia
czy my nadepnelismy na gowno, czy gowno znalazlo droge do naszego buta?

sprzecznosci nie rozwiazuje sie utwierdzajac sie w tym co jest
jest wynikiem niezrozumienia, porazki logiki
trzeba wyjsc na przeciw nowym doswiadczeniom, ktore zweryfikuja stare
koncentrowanie sie na swoim wyobrazeniu siebie i swiata i linii podzialu miedzy nimi, zamyka nas w takich ramach doswiadczania

prawda jest to, czego doswiadczamy, a nie to czego sie trzymamy
ziarno czystej swiadomosci w nas samych jest prawda sama w sobie, wiec wszystko co przez nie przechodzi tez jest prawda
shizofreniczne postrzeganie swiata to widzenie go silnie zakrzywionego przez pryzmat blednych wyobrazen w sobie


przepraszam, ze teoretyzuje tu, ale nie mam rasowych doswiadczen w schizofrenii; nie udalo mi sie zabrnac w zaden zaulek, z ktorego sam bym nie wyszedl
uczylem sie dyscypliny i zdolnosci akceptacji i to wystarczylo, by przetrwac burze
ostatnio nawet dostalem swiadectwo poczytalnosci...
_________________
za szybko jest cierpieniem i za wolno jest cierpieniem
bawmy sie dobrze zanim dojdziemy

[Nina2]

Przeklejam z dyskusje z forum http://schizofrenia.evot.org/viewtopic.php?f=30&t=5250 , żeby się znowu nie rozlazło:
Czw Gru 03, 2009

[freelaw]

"Miedzy psychotykiem a mistykiem nie ma zrazu żadnej różnicy- obaj zostali wyrzuceni w morze (przestrzeń transpersonalną). Mistyk to ten który nauczył się pływać. Psychotyk (jeszcze?) nie. Potrzebujemy struktury 'ego' jak wyspy na którą możemy powracać."

"Zadanie polega na tym żeby przebić się do 'naguala' nie uszkadzając 'tonala'" - don Juan u Castanedy.

Taka odpowiedź jest mi najbliższa. A nawet jeśli "tonal" wydaje się uszkodzony Pływać! Pływać!! Nie płakać! Pływać!!

[Nina2]

Wiec Castaneda byl dla mnie nie do strawienia czy nie do przeczytania.
Inni tez tak maja, ale zapomnialam kto.
A po polskiemu to bedzie jak?

[freelaw]

Według słów don Juana:

Tonal jest wszystkim o czym możesz pomyśleć.

Nagual jest tym co poza tym.

Na mój nos odpowiednio ego i przestrzeń transpersonalna u Willigisa Jagera.

Temat jest bardzo dobrze rozwinięty w "Opowieściach o mocy"

Castaneda u mnie odwrotnie - największe spośród wszystkich, kolosalne wrażenie

[11ksiezyc]

cytaty swietne, choc Castanedy nie wolno mi bylo czytac (mocne, ale potencjalnie szkodliwe)
_________________
za szybko jest cierpieniem i za wolno jest cierpieniem
bawmy sie dobrze zanim dojdziemy

[Nina2]

Mnie tez od Castanedy instynktownie odrzucalo.
A ze wyzszy stopien zawiera obie przeciwnosci jako przypadki skrajne - jakby uzgodnic Castanede z adwajtawedanta czy schlastyka sredniowieczna? Zreszta : komu chcialoby sie w to bawic.

Reasumujac: nadal nic nie rozumiemy, freelaw. Lub moze chwytam intuicyjnie idee DJ, lecz nie wiem czy prawdziwa i czy to mozliwe i jak twoje rozwiazanie zastosowac w praktyce by komus pomoc. Zbyt ogolne.

[freelaw]

[freelaw]

U don Juana jest też pojęcie mostu pomiędzy czystym rozumieniem a milczącą wiedzą. Carlos pytał o ten most. Nie pamiętam dokładnie odpowiedzi don Juana ale kojarzę że nie była specjalnie konkretna...

"Możesz go nazwać nawet dobrocią, nawet miłością. Bez tego mostu wszystko jest nic nie warte" - tak pamiętam, musiałbym sprawdzić żeby dokładnie przytoczyć.

W każdym razie to kojarzy mi się to mocno z oscylowaniem pomiędzy tonalem a nagualem.

Pragnienie dobra ogółu i postępowanie zgodnie z nim wydaje mi się kluczem do "powrotu ze schizofrenii". Jak również do przekroczenia "sztywnej normalności".

"...A NA ZIEMI POKÓJ LUDZIOM DOBREJ WOLI"

[freelaw]

11K, Nina - chyba rozumiem wasze zaniepokojenie Castanedą. Ja "pożarłem" wszystkie czy prawie wszystkie jego książki. Powiem tak:

Albo jest tam cholerny, zasadniczy, paskudny, najprawdopodobniej celowy (z intencją zniszczenia człowieka) błąd... I niepokój stąd.

Albo jest to tak dogłębnie realne - przedstawiające wiedzę o człowieku i świecie tak wielką jak to się jeszcze nigdy nie zdarzyło - że Buddyzm w porównaniu do tego jest trochę jak zerówka w porównaniu do liceum. A odstrasza szok wywołany ogromem jaki jest do przeskoczenia. I nie jest specjalnie zdrowe zbyt szybko się z tym zapoznawać. I niepokój stąd.

Albo jeszcze jedno - kombinacja tych dwóch możliwości - to wybitna nauka, ale wymagająca uzupełnienia. Sama w sobie szkodliwa, dopiero w dopełnieniu przez inne 'religie' pożyteczna. Będąca sama ich dopełnieniem. Część czegoś co dopiero powstanie z połączenia religii.

[Nina2]

Buddyzm jest precyzyjny jak prawo rzymskie, i widzimy na przykladach, jak dziala (eksperyment kryterium prawdy). Co z nauk Castanedy?
I, co do wyboru moich guru, kieruje sie wlasna intuicja.
Tak samo wolno i Tobie.

[Reklama]